چکیده

ساختمان متروپل واقع در شهر آبادان در ساعت 1۲:37 روز دوشنبه ۲ خرداد 1401 تحت بارهای وارده‌ی ثقلی در حالی که هنوز ساخت آن کامل نشده بود، فروریخت. در این رویداد تعداد قابل‎توجهی از هموطنان عزیز جان خود را از دست داده یا به شدت مجروح شدند. این فاجعه غیر از ابعاد انسانی، باعث بروز مشکلات بسیار زیاد اقتصادی، معیشتی و سکونتی برای منطقه و به‌خصوص مجاورین این ساختمان شد. همچنین ۴۳ کشته و ۳۷ مصدوم برجای گذاشت و موجی از «ایمنی‌هراسی» سراسر کشور را فرا گرفت. مردم با نگرانی به سقف‌هایی می‌نگریستند که شاید روزی بر سرشان فرو ریزد.

ارزیابی ابعاد مختلف این حادثه نشان می‌دهد، حداقل سه عامل اصلی در بروز آن نقش داشته است:

1- وجود نقص‎های طراحی

2- ساخت بسیار ضعیف

3-   وجود نقص‌های عمده در عملکرد سازمان‎ها و ارگان‌هایی که باید ضامن ایمنی جامعه و صیانت از جان و مال افراد جامعه باشند. به‎عبارتی دیگر، به‎جای استفاده از یک گروه فنی، تخصصی از طراحان، ناظران و مجریان باتجربه و کارآمد، هدایت این پروژه بر اساس نظرات شخصی افراد یا ارگان‌های فاقد صلاحیت در امر ساخت‎وساز، تا مرحله‌ای پیش رفت که منجر به بروز رویدادی چنین دلخراش شد.