چکیده
زیرساخت‌های حمل‌ونقل شهری، به‌ویژه سیستم‌های مترو، نه‌تنها به‌عنوان مرکزی برای حمل‌ونقل عمومی، بلکه به‌عنوان گره‌ای حیاتی که فضاهای روی زمین و زیرزمین را به هم متصل می‌کند، بخش قابل‌توجهی از وظایف حمل‌ونقل شهری را مدیریت می‌کند. با این حال، تشدید تغییرات اقلیمی و افزایش فراوانی رویدادهای شدید آب‌وهوایی، خطرات سیل شهری را افزایش داده است. ایستگاه‌های مترو، از نظر قابلیت‌های زهکشی و پیشگیری از سیل نسبتاً ضعیف و لذا در برابر بلایای سیل آسیب‌پذیر هستند. سیل در تأسیسات پیچیده زیرزمینی مانند ایستگاه‌های مترو، می‌تواند منجر به تلفات جانی و خسارات مالی قابل توجهی شود. بنابراین، تعیین سطوح مدیریت ریسک سیل در ایستگاه‌های مترو اهمیت قابل‌توجهی دارد. گزارش حاضر با هدف بازخوانی و تحلیل پرونده خسارت مربوط به متروی تهران در سال 1391 انجام شده است. در این پرونده، با توجه به اينكه پرداخت حق‌بيمه به صورت مدت‌دار مورد توافق قرار گرفته بود و پيش از وصول تمامي حق‌بيمه، موضوع بيمه دچار خسارت شد، چگونگي محاسبه خسارت قابل پرداخت از سوي بيمه‌گر مورد بررسي قرار گرفته است.