خلاصه مدیریتی

بیمه‌های عدم‌النفع که با عناوین دیگری ازجمله «بیمه‌های پوشش عنصر زمان» یا «بیمه‌های مربوط به استفاده و تصرف اموال تجاری» نیز معرفی شده‌اند، نوعی پوشش ثانویه بیمه‌ای محسوب می‌شوند که در گروه بیمه‌های اموال قرار می‌گیرند. موضوع آن‌ها جبران زیان‌های اقتصادی ناشی از از دست دادن درآمد و سود حاصل از کسب و کار و فعالیت‌های تجاری است که به سبب توقف یا وقفه در این فعالیت‌ها ایجاد می‌شود.
اهمیت این بیمه‌ها در علم حقوق بر کسی پوشیده نیست چراکه موضوع این بیمه‌ها جبران مصداقی از خسارت عدم‌النفع است که حتی در کشورهایی که این خسارت در آن‌ها قابل جبران تلقی شده، به‌واسطه وجود احتمالات و عدم‌قطعیت‌ها در تحقق آن، اثبات و ارزیابی‌اش بسیار دشوار است و ارائه این خدمت بیمه‌ای سبب می‌شود که این نوع خسارات بدون جبران باقی نماند. طبیعی است که اهمیت این نوع بیمه‌ها در کشورهایی مانند ایران که اصلا عدم‌النفع را قابل جبران نمی‌دانند، دوچندان است.
 از منظر اقتصادی نیز مطالعات آماری صورت گرفته در برخی کشورها از جمله فرانسه به خوبی اهمیت اقتصادی این نوع بیمه‌ها را هم در سطح اقتصاد کلان و هم در سطح اقتصاد خرد به اثبات رسانده است. علاوه بر این دو حوزه (حقوق و اقتصاد) ارائه این نوع بیمه‌ها در سبد بیمه‌ای کشورها از منظر صنعت بیمه هم دارای اهمیت است چراکه گذشته از جدید بودن، موضوع آن‌ها مهم‌ترین دارایی‌های تجاری افراد فعال در حوزه اقتصاد است و به واسطه تنوع بسیار زیاد موضوعات این نوع بیمه‌ها، دامنه ارائه خدمات بیمه‌ای در این زمینه نیز گسترده و متنوع است و بیمه‌گذاران بالقوه بسیاری را شامل می‌شود اما برای این‌که این نوع بیمه‌ها از سودآوری لازم برای صنایع بیمه‌ای برخوردار باشند ضروری است که به‌لحاظ حقوقی مقررات مربوط به این نوع بیمه‌ها به‌گونه‌ای تنظیم شود که سبب داراشدن ناعادلانه بیمه‌گذار نشود و شرکت‌های بیمه را نیز با خطر جبران بیش از حد خسارات روبرو نکند و تعادل لازم میان ریسک و زیان را برقرار کند. این گزارش در همین راستا براصول مهم و اثرگذار مرحله ارزیابی و محاسبه این نوع زیان‌ها و نیز نحوه تدوین مقررات آن تاکید دارد.