تبادل تجربه در صنایع ؛ سازمان را در برابر حوادث واکسینه مینماید.
جاری‌شدن رسم تبادل آگاهی در صنعت بیمه سودمندی دو چندان برای کشور دارد، زیرا در درجه اول سبب کاهش خسارت‌های پرداختی شده و عامل تجدید نظر در شرایط پذیرش خطرهای پیشنهادی بیمه‌گذار بوده و در درجه دوم بیمه‌گذار ناگزیر می‌گردد برای تحصیل بیمه‌نامه پیشنهاد‌ها و شرایط ایمنی ارائه شده توسط بیمه‌گر را رعایت نماید. انگیزه انتشار کتاب «یک حادثه؛ یک تجربه» حادثه‌ای بود که در یکی از صنایع شیمیائی کشور اتفاق افتاد خلاصه داستان به‌شرح زیر بوده است:
نقص در طراحی ماشین‌آلات یک کارخانه صنایع شیمیائی دو سال پیاپی سبب وقوع یک حادثه مشابه می گردد؛ لذا بیمه‌گر( الف) با وی قطع همکاری مینماید و مشتری برای تهیه پوشش بیمه آتش‌سوزی به بیمه‌گر (ب) مراجعه و پوشش بیمه‌ای تهیه مینماید دو مرتبه حادثه با همان کیفیت اتفاق افتاده و بیمه‌گر (ب) نیز پس از پرداخت خسارت از تمدید مجدد بیمه‌نامه خودداری مینماید. عینا این سناریو برای بیمه‌گران (ج و شاید د و...) نیز تکرار گردد. هربار ممکن است بیمه‌گر ناآگاه دیگری که اطلاعی از تجربه قبلی ندارد ریسک را بپذیرد.
این باور نادرست سبب شده که بیمه‌گران برای دستیابی به تجربه؛ در انتظار بروز حادثه بمانند تا رویدادی ناخوشایند اتفاق افتد تا تجربه حاصل گردد. چرا این سناریو بارها تکرار شده؟ آیا غیر از این بوده که تجربه حادثه و آگاهی‌بخشی بین بیمه‌گران تبادل نگردیده است؟
کتاب حاضر سه تجربه را بازگو مینماید:
تجربه اول: بیمه‌گذاری که تولید فصلی داشته (برنجکوبی) تلاش مینماید از ظرفیت خالی کارگاه بدون اعلام به بیمه‌گر برای فعالیت خطرناکی استفاده نماید.
تجربه دوم: جوانی که برای رسیدن به موقعیت بهتر نقشه‌ای خام و نشدنی را طراحی مینماید.
تجربه سوم: طراحی ماهرانه یک خسارت عمدی برای جبران زیان هایی که در زندگی خانوادگی برایش پیش آمده است.